Ονοματεπώνυμο: Ευάγγελος Ζαχαράκης
Ημερομηνία: 3/3/11
Έκθεση
Θέμα: Το κοινοβούλιο εκλέγεται από τους πολίτες για να εκφράζει τη δημοκρατική τους βούληση, να προασπίζει και να προωθεί το δημόσιο και εθνικό συμφέρον. Αφού λάβετε υπόψη σας το παραπάνω , να γράψετε ένα άρθρο στο οποίο θα εκφράζετε τη γνώμη σας για το ελληνικό κοινοβούλιο και θα προτείνετε τρόπους βελτίωσης του ρόλου του, αν κρίνετε πως αυτό είναι αναγκαίο. (400-450 λέξεις)
Κοινοβούλιο: «βουλή» λαού όχι κομματικής ηγεσίας
Το ελληνικό σύνταγμα ορίζει το πολίτευμα της χώρας μας ως Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Το κοινοβούλιο, αποτελούμενο από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους του λαού, λοιπόν, είναι ένας βασικότατος θεσμικός παράγοντας που παίζει καθοριστικό ρόλο στη λειτουργία του πολιτεύματος. Αυτό ασκεί τη νομοθετική εξουσία που μαζί με την εκτελεστική και τη δικαστική αποτελεί έναν από τους πυλώνες πάνω στους οποίους εδράζεται το δημοκρατικό μας πολίτευμα.
Ειδικότερα, το ελληνικό κοινοβούλιο απαρτίζεται από τριακόσιους βουλευτές οι οποίοι εκλέγονται κάθε τέσσερα χρόνια από τον ελληνικό λαό. Αυτοί εκφράζουν όλες τις τάσεις της ελληνικής κοινωνίας και έχουν ως πρώτιστο έργο να μεταφέρουν ενώπιον των συναδέλφων τους τα ιδιαίτερα προβλήματα της εκλογικής τους περιφέρειας. Οι βουλευτές των κομμάτων λοιπόν που απαρτίζουν τη βουλή ενσαρκώνουν την πολυφωνία και τον πλουραλισμό των απόψεων που είναι απαραίτητα στοιχεία για την σωστή λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Παράλληλα, ως αντιπρόσωποι του λαού δε μεταφέρουν στη βουλή και στην κυβέρνηση μόνο τις αγωνίες των πολιτών, τις προσδοκίες τους, αλλά και θέσεις και απόψεις για την τρέχουσα πολιτική και προτείνουν λύσεις στα αναφυόμενα προβλήματα. Ο ρόλος του κοινοβουλίου συνίσταται επίσης στο να ασκεί κριτική εποικοδομητική στο κυβερνητικό έργο και να συμβάλει με την ανταλλαγή απόψεων και θέσεων στην επιλογή της κατάλληλης πολιτικής και στη διόρθωση των σφαλμάτων της εκάστοτε κυβέρνησης. Όταν η κριτική είναι καλόπιστη φωτίζονται πολύπλευρα όλα τα θέματα, βελτιώνονται οι νόμοι και αποσύρονται νομοσχέδια αναποτελεσματικά ή και επιζήμια για τη χώρα μας. Το κοινοβούλιο, λοιπόν, είναι ο κατεξοχήν θεσμός με τον οποίο εκφράζονται όλες οι κοινωνικές δυνάμεις, όλα τα κοινωνικά στρώματα και όλες οι πολιτικές απόψεις . Έτσι συνιστά την κορωνίδα της δημοκρατίας, αλλά και το θεμέλιο λίθο της.
Όλα τα παραπάνω, όμως, προϋποθέτουν την ελευθερία της σκέψης του βουλευτή και την αποδέσμευση του από τα κομματικά στεγανά. Ο βουλευτής οφείλει να σκέπτεται ελεύθερα, να λέει ελεύθερα την άποψή του και να αποφασίζει ελεύθερα, χωρίς να δέχεται πιέσεις και υποδείξεις στο όνομα οποιασδήποτε κομματικής πειθαρχίας.
Αντιθέτως, στις μέρες μας, διαπιστώνουμε ότι ο ρόλος του κοινοβουλίου έχει υποβαθμιστεί. Η νομοθετική εξουσία, άλλοτε λειτουργεί αλαζονικά παίρνοντας σημαντικότατες αποφάσεις ερήμην του λαού και άλλοτε αντιμετωπίζεται ως απλός χειροκροτητής προειλημμένων αποφάσεων. Έτσι, ο διάλογος που διεξάγεται στο κοινοβούλιο φαίνεται να γίνεται μόνο για τους τύπους, ενώ οι υπουργοί υψώνουν το λάβαρο του «ου με πείσεις, καν με πείσεις». Αυτή η επίφαση δημοκρατικού διαλόγου ακυρώνει την ουσία του δημοκρατικού πολιτεύματος και μας οδηγεί σε μια ψευδεπίγραφη δημοκρατία. Η απειλή, λοιπόν, της διαγραφής και η εντολή της κομματικής πειθαρχίας μετατρέπει τους βουλευτές σε άβουλα πιόνια του πολιτικού θεάτρου.
Απαιτείται, λοιπόν, αναβάθμιση του ρόλου του κοινοβουλίου ώστε να υπηρετεί σωστά τη θεσμική του αποστολή. Οι βουλευτές έχουν χρέος να υπηρετούν πρώτιστα το γενικό καλό και να βάζουν σε δεύτερη μοίρα το κομματικό όφελος. Είναι απαίτηση των καιρών, ο βουλευτής να έχει θάρρος για τη γνώμη του και να είναι έτοιμος να συγκρουστεί, ακόμα και με το κόμμα του, όταν οι περιστάσεις το απαιτήσουν. Απ’ την άλλη, είναι πλέον καιρός να ξεπεραστούν οι αγκυλώσεις του παρελθόντος, οι προκαταλήψεις και η καχυποψία ανάμεσα στους βουλευτές αντίπαλων κομμάτων και να υπάρξει ένας ειλικρινής διάλογος και περισσότερη συνεργασία ανάμεσα στα μέλη του κοινοβουλίου με μοναδικό γνώμονα το εθνικό καλό.
Συμπερασματικά, θα λέγαμε ότι το κοινοβούλιο αποτελεί τη λυδία λίθο της δημοκρατίας και γι’ αυτό πρέπει να περιφρουρηθεί και να αναβαθμιστεί ο ρόλος του. Για να συμβεί, όμως, αυτό, όπως και ο Περικλής αναφέρει στον Επιτάφιο λόγο του, η ανέλιξη στα δημόσια αξιώματα, άρα και σ’ αυτό του βουλευτή, δεν πρέπει να γίνεται με βάση την κοινωνική τάξη αλλά την αξιοσύνη του καθενός. Τότε μόνο θα μπορεί να ανθίσταται στις πολιτικές πιέσεις με γνώμονα την πρόοδο του συνόλου.